Yosemite Park (2)

4 augustus

Voor de tweede keer vertrekken we naar het Yosemite Park, nu met de koffers achterin de auto. Het einddoel voor vandaag is, denken we, Lee Vining aan het Mono Lake.

In het Park willen we de watervallen bezoeken. Het is een hele klus een parkeerplaats te vinden. Alles lijkt volledig vol te staan. Een Amerikaan met een grote KIA met schuifdeuren is bereid zijn auto iets krapper te parkeren. We kunnen er net tussen.

We hadden ons niet echt verdiept in de tocht. Dat had een voordeel dat ook als nadeel kan worden uitgelegd. Als we hadden geweten hoe ver het klimmen was waren we er mogelijk niet aan begonnen. Omdat we het niet wisten hebben we het wel gedaan. Na elke bocht denk je dat de volgende wel de laatste moet zijn. De trail is immers maar 1,6 miles. Uiteindelijk bereiken we de onderste van de drie watervallen. Geweldig gezicht, het vrij vallende water. Maar als je het echt wilt zien, de plek waar het water neerkomt met de bijhorende regenboog, dan moet je nog 100 meter hoger. We hebben het mooiste punt bereikt en zijn blij dat we het hebben kunnen aanschouwen. En dan weer terug. Naar beneden lopen is minstens even belastend als het klimmen.

De weg naar Lee Vining kruist de Sierra Nevada van west naar oost. De col ligt op bijna 9600 ft. Dan afdalen naar Lee Vining aan het Mono Lake. Na de inspanningen van vandaag is het een tegenvaller als het hotel in een dorp verderop ligt. En in het Wilde Westen liggen de dorpen niet op steenworp afstand. De extra 26 miles naar het noorden moeten we de volgende dag opnieuw bij de reisafstand optellen.

Het prachtige hotel uit 1877 maakt echter alles goed. Geen saai, efficient gebouw, maar een soort bruine kroeg, met een echt restaurant. We zijn wel toe aan een goede maaltijd.